Masal Diyarı’nın en eski ve muzır sakinleri çocuklar, sanki dünyanın bütün çocuklarının sesini ve neşesini taşıyorlarmış diyarın her bir köşesine. Çocuk cıvıltısı kuşların sesine karışıp büyüyor,

Bir varmış ile bir yokmuş arasında başı kel, koca dişli, kalbi bembeyaz bir adam belirivermiş. Tavşana benzer ama insan, gönlü tertemiz bir beyaz martı gibiymiş. Adamın kalbi o kadar beyazmış ki, yola çıktığı zaman hep kayboluyor, yönünü bir türlü bulamıyormuş. Kalbinde ona ileri ya da geri gitmesini söyleyen siyah noktalar yokmuş.

Evvel zamanın birinde, kalbur samanın dibinde, develer konuşur pireler çalışır iken, babam annemle bahçede sek sek oynarken, benim düşlerimde beyaz tenli ayağı aksak bembeyaz sakallı Mehmet beliriverdi.