1980 yılındaki idari durum aynı 1975’teki gibidir. 1980 yılında köylerin nüfusu da şöyledir: Ömerli 1.472, Koçullu 292, Sırapınar 323, Hüseyinli 402, Alemdar 4.044, Çekmeköy 1.938, Reşadiye 420 ve Sultançiftliği 2.035.
1987’de idari alanda yapılan değişikliklerle Çekmeköy ve civarındaki köylerin durumunda da değişiklikler olmuştur. Bu tarihe kadar bir kısmı Üsküdar, bir kısmı da Beykoz’a bağlı olan köyler, 1987’de Ümraniye’nin ilçe olarak teşkilatlanmasıyla birlikte, Ümraniye İlçesi’ne bağlanmışlardır.
Ümraniye’nin ilk yerleşenleri Balkan Savaşları’ndan sonra, önce Batum’dan ardından da Yugoslavya ve Bulgaristan’dan gelen göçmenler olmuştur. Bundan dolayı bir süre de “Muhacir Köy” olarak şöhret bulmuştur. 1960 yılına kadar köy olarak kalan Ümraniye, Organize Sanayi Bölgesi olarak ilan edilmesinden sonra yoğun göçlere maruz kalmıştır. Belediye ilk defa 1963 yılında kurulmuştur. 1980 ihtilali ile Ümraniye Belediyesi fesh edilerek Üsküdar’a bağlı şube müdürlüğüne dönüştürülmüştür. 1987 yılında ilçe olan Ümraniye’ de ilk yerel seçim 1989 yılında yapılmıştır.
Ümraniye’nin ilçe olması kararını, İstanbul İl Daimi Encümeni 31 Temmuz 1984’te almıştı. Bu tarihte Ümraniye ile birlikte Büyükçekmece, Küçükçekmece ve Pendik de ilçe yapılmıştı. İl Daimi Encümeni’nin bu kararından sonra Dudullu, Ihlamurkuyu, Samandıra ve Alemdağ semtlerinin Ümraniye İlçesi’ne bağlanacağı kararlaştırılmıştı.
1987 tarihli gazetede kurulacak Ümraniye İlçesi’ne bağlanacak olan yerler, İstiklal, Namık Kemal, Mustafa Kemal ve Çakmak mahalleleri, Alemdar, Aşağı Dudullu, Çekmeköy, Reşadiye, Sultançiftliği, Ümraniye, Sarıgazi, Yenidoğan ve Yukarı Dudullu olarak ifade edilmişti.
1994’te ise Alemdağ, Çekmeköy, Ömerli ve Sultançiftliği Ümraniye İlçesi’ne bağlı belde haline getirilmiştir. Hüseyinli, Koçullu, Reşadiye ve Sırapınar’ın durumunda herhangi bir değişiklik yapılmamış ve yine Ümraniye’ye bağlı köy olarak kalmışlardır.
1997 genel nüfus sayımlarına göre Alemdağ, Çekmeköy, Ömerli ve Sultançiftliği beldeleri ile Hüseyinli, Koçullu, Reşadiye ve Sırapınar köylerinin nüfus bilgisi yandaki tabloda görülmektedir.
1997 yılına gelindiğinde bölgedeki sanayi faaliyetlerinin farklı bir gelişme içinde olduğu görülür. Ümraniye başta olmak üzere Ümraniye-Şile arasında bulunan hemen her köyde sanayi faaliyetleri artmıştır. Bu bölgede hâlâ yer yer zengin orman örtüsü mevcuttur. Sanayi faaliyetlerinin gelişmesi ormanların tahrip edilmesine sebep olmuştur. Buralardaki yerlerin bir kısmı 1944’te orman niteliklerini kaybettiği için orman alanı dışına çıkarılmış, bir kısmı tarım alanlarına dönüştürülmüş ve birçoğu da yerleşim alanı olmuştur.
Orman köylerine sanayi kuruluşlarının gelmesi zamanla köy nüfuslarının artmasına ve tarım dışı birçok faaliyetin çoğalmasına neden olmuştur.
1990’lı yılların sonuna doğru başta Dudullu olmak üzere bölge hızlı bir gelişme içine girmiştir. Dudullu’da 30’dan fazla büyük sanayi kuruluşu vardır. Dudullu’nun çevresindeki ormanlar büyük ölçüde tahrip olmuştur. Bu yıllarda Çekmeköy’de ise 3 fabrika bulunmaktadır. Çekmeköy’ün kuzeyinde oldukça geniş bir alan gecekondularla kaplıdır.
Alemdağ Köyü’nde ise 21 sanayi kuruluşu faaliyet göstermektedir. Köyün hemen yakınında bir gecekondu mahallesi oluşmuştur. Gelişen ticari faaliyetler, köye bir kasaba görünümü vermeye başlamıştır. Sultançiftliği Köyü’nde de 16 sanayi kuruluşu vardır. Köyün eski orman alanları tümüyle parsellenmiştir. Orman alanlarının bir kısmı da gecekondularla kaplanmıştır.
İstanbul’un bu bölgesinde yol, dolayısıyla ulaşım koşullarının sanayinin yayılmasındaki rolü, Reşadiye Köyü’nde açıkça görülmektedir. Asfalt bir yolla Alemdağı Köyü’ne, toprak bir yolla da Cumhuriyet Köyü’ne bağlı, çevresi ormanlarla kaplı olan Reşadiye’de, 1997 yılında nüfusun yüzde 90’ı tarım ve ormancılkla uğraşmaktadır. Köyde, bir petrokimya, bir sun’i deri, bir de polyester atölyesi faaliyet göstermektedir. Nüfusu 420 olan köyde ancak iki bakkal, iki kahve ile bir okul bulunmaktadır. Alemdağ Köyü’nün bu küçük yerleşmenin türlü şehirsel ihtiyaçlarını karşılamakta olması, bu tür fonksiyonların köyde gelişmesini bir süre daha engelleyecektir. Burada da köy çevresindeki ormanların büyük bir bölümü ortadan kalkmıştır.
2000 yılında Ümraniye İlçesi’ne bağlı olan köylerden Hüseyinli’de 700, Koçullu’da 1.017, Reşadiye’de 2.074, Sırapınar’da 667 nüfus bulunmaktadır. 2010 yılında ise bu köyler Çekmeköy İlçesi’ne bağlanmıştır. Bu tarihte de Hüseyinli’de 748, Koçullu’da 1.400, Reşadiye’de 1.969, Sırapınar’da 796 nüfus vardır.
Nüfus sayıları ile ilgili bilgilere baktığımızda 1960’lı yıllara kadar bölgede sosyokültürel anlamda çok önemli bir değişiklik yoktur. Bu tarihlerden sonra bölgenin yerleşim durumu ve nüfus yapısında önemli değişikliklerin olduğu gözlenmektedir. 1950’lerden itibaren Türkiye’de çok önemli toplumsal değişimler meydana gelmiştir. Siyasi açıdan tek parti dönemi sona ererek çok partili döneme geçilmiştir. Ekonomide tarımsal üretimden sanayi üretimine doğru yöneliş hızlanmıştır. Buna paralel olarak kırsal kesimden kentlere doğru hızlı bir göç başlamıştır.
Göç hareketleri incelendiğinde en çok İstanbul başta olmak üzere büyük şehirlere doğru olmuştur. 1980’li yıllara kadar İstanbul en fazla göç alan il iken, bu tarihlerden sonra Kocaeli birinci sırayı almaya başlamıştır. İzmit ve civarındaki sanayileşmenin bunda payı büyüktür.
Bugünkü Çekmeköy İlçesi’nin bulunduğu saha da en çok göç alan iki şehrin ortasında bulunmaktadır. Dolayısıyla göç hareketlerinden en fazla etkilenen yerlerden birisi bu bölgedir. Sanayi faaliyetlerinin gelişmesine paralel olarak, günümüzde bu bölgeye göç hâlâ hızlı şekilde devam etmektedir. Ayrıca bölgeye yapılan askerî tesisler de her türlü medenî ihtiyacın bölgeye getirilmesinde lokomotif vazifesi görmüştür.
Yerleşim birimlerindeki nüfus artışları bunu doğrulamaktadır. Yukarıdaki istatistiki bilgilerden de anlaşıldığı üzere 1960’lı yıllara kadar Osmanlı Devleti dönemi de dâhil olmak üzere bölgedeki yerleşim birimlerinde çok fazla bir nüfus artışı olmamıştır. Son birkaç sene içerisinde artan nüfus sayısı bile birkaç yüzyıl nüfusundan daha fazladır. Çekmeköy ve çevresinde 1970’li yıllarda artmaya başlayan sanayi ve diğer iş kolları bu bölgeyi cazip hale getirmiş, özellikle İMES, KADOSAN ve MODOKO gibi iş yerlerinde çalışan kesimin meskûn oldukları yer haline gelmiştir.
Günümüzde sosyal ve iktisadi gelişmeler olsa bile Çekmeköy’ün bazı bölgelerinde tarım, hayvancılık, bağ ve bahçe işleri yapılmakta olup geleneksel köy hayatının izleri devam etmektedir.
Bölgedeki bu sosyal ve iktisadi değişime paralel olarak 2008 yılında idari alanda değişiklik yapılarak, Ümraniye İlçesi’ne bağlı olan Alemdağ, Çekmeköy, Ömerli ve Sultançiftliği beldeleri ile Hüseyinli, Koçullu, Reşadiye ve Sırapınar köyleri birleştirilerek Çekmeköy adı altında yeni bir ilçe oluşturulmuştur. Şile, Beykoz, Ümraniye ve Sancaktepe ile sınır komşusu olan ve 14.800 hektar alan üzerinde kurulu olan Çekmeköy’ün sınırları dâhilinde toplam 17 mahalle ve 5 köy bulunmaktadır.
29 Mart 2009 yerel seçimlerine Çekmeköy ilk defa ilçe olarak seçimlere katılmıştır. Kayıtlı seçmen sayısı 94.921’dir. 308 sandıkta toplam 80.499 oy kullanılmış ve 78.150 oy geçerli kabul edilmiştir.
Seçimde geçerli oyların % 43,4’ünü, yani 33.868’ini Adalet ve Kalkınma Partisi adayı Ahmet Poyraz alarak Çekmeköy İlçesi’nin ilk belediye başkanı olmuştur.
